Czarna mamba

Dendroaspis polylepis

Mamba czarna to gatunek jadowitego węża z                                            rodziny zdradnicowatych. Zamieszkuje Sahel oraz środkową i                    południową Afrykę. Na północy zasięg jej występowania sięga po Dakar.

Mamba czarna jest największym jadowitym wężem w Afryce, o długości przekraczającej 2,5 m, ale dochodzącej niekiedy do ponad 4,5 m. Nazwa gatunkowa węża pochodzi od czarnej barwy wnętrza pyska. Rzeczywisty kolor węża jest zróżnicowany, od oliwkowego, przez brązowy po lśniącoczarny. Jest to jeden z najszybszych węży na świecie, zdolny poruszać się z szybkością do 20 km na godzinę (największa zanotowana szybkość wyniosła 24 km/h).

W niewoli żyje do 12 lat, nie jest znana długość życia w stanie dzikim, ani wiek dojrzewania płciowego. Samica składa średnio 6-15 dużych jaj (70x35 mm), zwykle w kopcach termitów, gdzie dojrzewają przez 80-90 dni. Długość wyklutych młodych sięga 60 cm, ale w ciągu roku osiągają one już 2 m.

Jad jest wysoce toksyczny – zawiera neurotoksynę, zwykle śmiertelną, jeśli w ciągu kilku godzin nie zostanie zastosowane antidotum, konieczne jest stosowanie dużych ilości antytoksyny, do 10 ampułek.

Zamieszkuje zarośla i lasy. Często wspina się na drzewa (Dendroaspis oznacza "wąż drzewny"). Mamba czarna jest wężem terytorialnym, i chociaż zazwyczaj ustępuje w obliczu zagrożenia, może się stać bardzo agresywna, gdy nie ma drogi odwrotu. Potrafi się wtedy bardzo wysoko podnieść – szczególnie duże węże są w stanie sięgnąć twarzy dorosłemu człowiekowi. Uderza szybko i wielokrotnie kąsa. Jedno ukąszenie wydziela od 100 do 400 mg jadu, gdy dla dorosłego człowieka śmiertelną dawką jest 10-15 mg.